Eliot's "The Hollow Men"

I have attempted to translate this (not at all sure whether I can do justice )
... First version...


THE HOLLOW MEN -

By T.S. Eliot. (1888 - 1965) - American born; arguably the most influential poet writing in English in the 20th century.


I


We are the hollow men
We are the stuffed men
Leaning together
Headpiece filled with straw. Alas!
Our dried voices, when
We whisper together
Are quiet and meaningless
As wind in dry grass
Or rats' feet over broken glass
In our dry cellar

நாங்கள் குடையப்பட்ட மனிதர்கள்
நாங்கள் திணிக்கப்பட்ட மனிதர்கள்
ஒன்றாய் சாய்கிறோம்
எங்கள் தலை நிறைய வைக்கோல்.
வறண்டுபோன எங்கள் குரல்களைக்கொண்டு
எல்லாருமாய் கிசுகிசுத்தால்
தொனிப்பது ஒரு அர்த்தமற்ற அமைதிதான்
காய்ந்த் புற்களை உரசும் காற்றாய்
தெறித்துப்போன கண்ணாடிகளில் உராயும்
எலிகளின் கால்தடமாய்,
ஒலிக்கும் அது
காய்ந்துபோன கிடங்குகளில்.

Shape without form, shade without colour,
Paralysed force, gesture without motion;

உருவமில்லா உருவக்கோடுகள், நிறங்களில்லா நிறச்சாயல்கள்
அசங்கமுடியா விசை, இயங்கமுடியா அசைவு

Those who have crossed
With direct eyes, to death's other Kingdom
Remember us -- if at all -- not as lost
Violent souls, but only
As the hollow men
The stuffed men.

நேரான பார்வையோடு, எங்களை தாண்டி
இறப்பின் ராஜாங்கத்தில்
சேர்ந்தவர்கள்
எங்களை நினைப்பது
தொலைந்துபோன ஆன்மாக்களாகவோ
வன்முறையாளராகவோ இல்லை
வெறும் குடையப்பட்ட மனிதர்களாய்
திணிக்கப்பட்ட மனிதர்களாய்.


II


Eyes I dare not meet in dreams
In death's dream kingdom
These do not appear:
There, the eyes are
Sunlight on a broken column
There, is a tree swinging
And voices are
In the wind's singing
More distant and more solemn
Than a fading star.

கனவிலும் நான் காண தயங்கும் அந்த கண்கள்
சாவின் கனவு ராஜாங்கத்தில்
இவை தெரிவதில்லை
அங்கே தெரியும் கண்களெல்லாம்
உடைந்த் தூணில் விழுந்த கதிரொளிதான்.
அங்கே ஆடிக்கொண்டிருக்கும் ஒரு தாவரம்
காற்றின் இசையான ஒலியில்
குரல்களெல்லாம் ஒலிக்கும்
தேய்ந்து மறையும் நட்சத்திரத்தினும்
தூரமாய்
இன்னும்கூட தீர்க்கமாய்.



Let me be no nearer
In death's dream kingdom
Let me also wear
Such deliberate disguises
Rat's coat, crowskin, crossed staves
In a field
Behaving as the wind behaves
No nearer --

Not that final meeting
In the twilight kingdom

நான் எதையும் நெருங்க வேண்டாம்,
சாவின் கனவு ராஜாங்கத்தில்
விரும்பிய வேடங்களாய்
நானும் கூட அணிந்துகொள்வேன்
எலியின் தோலை, காக்கையின் உடலை,
குறுக்காய் இரண்டு கழிகளை.
வெளியில் நிற்பேன்
காற்றின் போக்கில் அசைந்தபடி
நெருங்க வேண்டாம்....

அந்த கடைசி சந்திப்பும் இல்லை
அஸ்தமிக்கும் அந்த் ராஜாங்கத்தில்.

III


This is the dead land
This is cactus land
Here the stone images
Are raised, here they receive
The supplication of a dead man's hand
Under the twinkle of a fading star.

இது இறந்த உலகம்
இது கள்ளிச்செடிகளின் உலகம்
இங்கே கல் பிம்பங்கள்
எழுப்பப்படும்
அவைகட்கு இறந்தவனின் கையால்
மரியாதைகள்
மினுக்கும் ஒரு
மறையும் நட்ச்த்திர ஒளியின் கீழே...


Is it like this
In death's other kingdom
Waking alone
At the hour when we are
Trembling with tenderness
Lips that would kiss
Form prayers to broken stone.

இந்த நிலைமை தானா
சாவின் அந்த ராஜாங்கத்தில் --

உணர்ச்சிகள் மேலிட நடுங்கி
தனியே விழித்து எழும்
அந்த நாழிகையில் கூட

முத்தமிட விரும்பும் இதழ்கள்
உடைந்த கற்களுக்கு துதி பாடுமோ?


IV


The eyes are not here
There are no eyes here
In this valley of dying stars
In this hollow valley
This broken jaw of our lost kingdoms


In this last of meeting places
We grope together
And avoid speech
Gathered on this beach of the tumid river

Sightless, unless
The eyes reappear
As the perpetual star
Multifoliate rose
Of death's twilight kingdom
The hope only
Of empty men.

அந்த கண்கள் இங்கே இல்லை
இங்கே கண்களே இல்லை
இறக்கும் நட்சத்திரங்களின் இந்த பள்ளத்தாக்கில்
குழிவான இந்த பள்ளத்தாக்கில்

கடைசி சந்திப்பின் இந்த இடத்தில்
நாம் தடவி தேடுகிறோம்
பேச்சை விடுத்து
இணைகிறோம் வெம்பி பொங்கும் இந்த நதியின் கரையில்

பார்வைகளில்லை, ஒரு வேளை
கண்கள் திரும்பினால் மட்டும்,
என்றென்றைக்குமான நட்சத்திரம்,
ஆயிரம் இதழ் கொண்ட ரோஜா
வெற்று மனிதர்களுக்கேயான
நம்பிக்கை
V


Here we go round the prickly pear
Prickly pear prickly pear
Here we go round the prickly pear
At five o'clock in the morning.

கள்ளி செடியை சுற்றி சுற்றி தட்டாமாலை
கள்ளிச்செடியை கள்ளிச்செடியை
கள்ளிச்செடியை சுற்றி சுற்றி தட்டாமாலை
காலை மணி ஐந்திற்கு

Between the idea
And the reality
Between the motion
And the act
Falls the Shadow

கனவிற்கும்
நினைவிற்கும் இடையே
அசைவிற்கும்
செயலிற்கும் இடையே

விழுகின்றது ஒரு நிழல்


For Thine is the Kingdom

இந்த ராஜ்ஜியம் தங்களதாகட்டும்

Between the conception
And the creation
Between the emotion
And the response
Falls the Shadow

கருத்திற்கும்
படைப்பிற்கும் இடையே
சுரணைக்கும்
பதிலுக்கும் இடையே
விழும் அந்த நிழல்.

Life is very long
வாழ்கை மிகவும் நீளமானது

Between the desire
And the spasm
Between the potency
And the existence
Between the essence
And the descent
Falls the Shadow

விருப்பத்திற்கும்
துடிப்பிற்கும் இடையே
அதிகாரத்திற்கும்
இருப்பிற்கும் இடையே
இயல்புக்கும்
இறக்கத்க்திற்கும் இடையே
விழும் அந்த நிழல்

For Thine is the Kingdom
இந்த ராஜஜியம் தங்களதாகட்டும்

For Thine is
Life is
For Thine is the

இது தங்களது
வாழ்க்கை மிகவும்
இது தங்களது..

This is the way the world ends
This is the way the world ends
This is the way the world ends
Not with a bang but a whimper.


இப்படிதான் அழியும் இந்த உலகம்
இப்படிதான் அழியும் இந்த உலகம்
இப்படிதான் அழியும் இந்த உலகம்
வெடிது சிதறி இல்லை ஆனால் விசும்பிக்கொண்டு...